Rotasyonel Kalıplama(BREkalıplama) bir yük veya malzeme atış ağırlığı ile doldurulmuş ısıtılmış bir içi boş kalıp içerir.Daha sonra yavaşça döndürülür (genellikle iki dik eksen etrafında) yumuşatılmış malzemenin dağılmasına ve kalıbın duvarlarına yapışmasına neden olur.Parça boyunca eşit kalınlığı korumak için, kalıp ısıtma aşamasında ve soğutma aşamasında da sarkma veya deformasyonu önlemek için her zaman dönmeye devam eder.İşlem 1940'larda plastiklere uygulandı, ancak ilk yıllarda az sayıda plastikle sınırlı yavaş bir işlem olduğu için çok az kullanıldı.Son yirmi yılda, proses kontrolündeki gelişmeler ve plastik tozlarla ilgili gelişmeler, kullanımda önemli bir artışa neden oldu.
Rotocasting (rotocasting olarak da bilinir), kıyaslandığında, ısıtılmamış bir kalıpta kendiliğinden sertleşen reçineler kullanır, ancak döner kalıplama ile ortak olarak düşük dönme hızlarını paylaşır.Spincasting, yüksek hızlı santrifüj döküm makinesinde kendi kendine sertleşen reçineler veya beyaz metal kullanmakla karıştırılmamalıdır.
Tarih
1855'te Britanyalı R. Peters, çift eksenli dönme ve ısının ilk kullanımını belgeledi.Bu döner kalıplama işlemi, metal top mermileri ve diğer içi boş gemiler oluşturmak için kullanıldı.Döner kalıplama kullanmanın temel amacı, duvar kalınlığı ve yoğunluğunda tutarlılık yaratmaktı.1905 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde FA Voelke bu yöntemi balmumu nesnelerinin oyulması için kullandı.Bu, GS Baker ve GW Perks'in 1910'da içi boş çikolatalı yumurta yapma sürecine yol açtı. Rotasyonel kalıplama daha da gelişti ve RJ Powell bu süreci 1920'lerde Paris'in alçı kalıplamasında kullandı.Farklı malzemeler kullanan bu erken yöntemler, günümüzde plastiklerle döner kalıplamanın kullanılma biçimindeki gelişmeleri yönlendirdi.
Plastikler, 1950'lerin başında döner kalıplama işlemiyle tanıştırıldı.İlk uygulamalardan biri bebek kafaları üretmekti.Makine, harici bir elektrik motoruyla çalışan ve zemine monte gaz brülörleri ile ısıtılan General Motors arka aksından ilham alan bir E Blue kutu fırın makinesinden yapılmıştır.Kalıp, elektro biçimlendirilmiş nikel-bakırdan yapılmıştır ve plastik, sıvı bir PVC plastisoldür.Soğutma yöntemi, kalıbın soğuk suya yerleştirilmesinden oluşuyordu.Bu döner kalıplama işlemi, diğer plastik oyuncakların yaratılmasına yol açtı.Bu işlemin talebi ve popülaritesi arttıkça yol konileri, deniz şamandıraları ve araba kolçakları gibi diğer ürünlerin yapımında kullanıldı.Bu popülerlik, daha büyük makinelerin geliştirilmesine yol açtı.Orijinal doğrudan gaz jetlerinden mevcut dolaylı yüksek hızlı hava sistemine geçen yeni bir ısıtma sistemi de oluşturuldu.1960'larda Avrupa'da Engel süreci geliştirildi.Bu, düşük yoğunluklu polietilende oluşturulacak büyük içi boş kapların oluşturulmasına izin verdi.Soğutma yöntemi, brülörleri kapatmak ve plastiğin kalıpta sallanırken sertleşmesine izin vermekten oluşuyordu.[2]
1976'da Döner Kalıpçılar Derneği (ARM) Chicago'da dünya çapında bir ticaret birliği olarak kuruldu.Bu derneğin temel amacı, rotasyonel kalıplama teknolojisi ve süreci hakkında farkındalığı artırmaktır.
1980'lerde polikarbonat, polyester ve naylon gibi yeni plastikler rotasyonel kalıplamaya dahil edildi.Bu, yakıt tanklarının ve endüstriyel kalıpların oluşturulması gibi bu işlem için yeni kullanımlara yol açmıştır.1980'lerin sonundan beri Queen's University Belfast'ta yapılan araştırma, “Rotolog sistemi” geliştirmelerine dayalı olarak soğutma süreçlerinin daha hassas izlenmesi ve kontrolünün geliştirilmesine yol açmıştır.
Ekipman ve alet
Rotasyonel kalıplama makineleri çok çeşitli boyutlarda yapılır.Normalde kalıplar, bir fırın, bir soğutma odası ve kalıp millerinden oluşurlar.Miller, her kalıbın içinde plastiğin düzgün bir şekilde kaplanmasını sağlayan dönen bir eksen üzerine monte edilmiştir.
Kalıplar (veya takımlar) ya kaynaklı çelik sacdan imal edilir ya da döküm yapılır.İmalat yöntemi genellikle parça boyutu ve karmaşıklığı tarafından yönlendirilir;çoğu karmaşık parça muhtemelen döküm takımlardan yapılmıştır.Kalıplar tipik olarak paslanmaz çelik veya alüminyumdan üretilir.Alüminyum kalıplar, daha yumuşak bir metal olduğu için genellikle eşdeğer bir çelik kalıptan çok daha kalındır.Bu kalınlık, alüminyumun termal iletkenliği çelikten birçok kat daha fazla olduğu için çevrim sürelerini önemli ölçüde etkilemez.Dökümden önce bir model geliştirme ihtiyacından dolayı, döküm kalıplar, takımların imalatı ile ilişkili ek maliyetlere sahip olma eğilimindedir, oysa fabrikasyon çelik veya alüminyum kalıplar, özellikle daha az karmaşık parçalar için kullanıldığında daha ucuzdur.Ancak bazı kalıplar hem alüminyum hem de çelik içerir.Bu, ürünün duvarlarında değişken kalınlıklara izin verir.Bu süreç enjeksiyon kalıplama kadar hassas olmasa da tasarımcıya daha fazla seçenek sunar.Çeliğe alüminyum ilavesi daha fazla ısı kapasitesi sağlayarak eriyik akışının daha uzun süre sıvı halde kalmasına neden olur.
Gönderim zamanı: Ağu-04-2020